Ludwig Anzengruber
| Ludwig Anzengruber | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Ludwig Anzengruber | |||||
| Naskiĝo | 29-an de novembro 1839 en Vieno | ||||
| Morto | 10-an de decembro 1889 (50-jaraĝa) en Vieno | ||||
| Mortis pro | Naturaj kialoj  vd
| ||||
| Mortis per | Sepso vd
| ||||
| Tombo | Centra Tombejo de Vieno vd
| ||||
| Lingvoj | germana vd | ||||
| Ŝtataneco | Aŭstrio vd
| ||||
Memorigilo 
| |||||
| Profesio | |||||
| Alia nomo | L. Gruber vd | ||||
| Okupo | poeto dramaturgo romanisto verkisto vd
| ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Ludwig ANZENGRUBER, alianome: Ludwig Gruber, (naskiĝinta la 29-an de novembro 1839 en Vieno, mortinta la 10-an de decembro 1889, samloke) estis aŭstra verkisto.
Vivo ĝis la unuaj sukcesoj
[redakti | redakti fonton]Li estis populara poeto, dramatisto kaj rakontisto kiu kontraŭbatalis per siaj verkoj moralan kaj religian maltoleremecon kaj etburĝaran pensadon.
Post nefinita trejnado kiel librovendisto (1858) li vojaĝadis kiel statisto kaj helpa aktoro kun malgrandaj trupoj. Ekde 1866 li vivis denove en Vieno, verkante kelkajn - nesukcesajn - dramojn. En 1868/69 li ĵurnalistis. En 1869 li faris skribaĵon por polica kancelario pro malriĉeco; ili dungis lin unu jaron poste por pli longa tempo.
Transpreno de la rolo de Nestroy kaj Raimund
[redakti | redakti fonton]La trarompo fariĝis en 1870 per la surscenejigo de la dramo Der Pfarrer von Kirchfeld. Poste oni ofertis al li iĝi oficiala dramverkisto ĉe la Teatro ĉe la Vieno. Sekvis nenombreblaj komedioj kamparanaj kaj ankaŭ kelkaj tragedioj kaj romanoj. Alia kulmino kariera estis la aljuĝo de la Schiller-premio en 1878.
Tamen li devis denove transpreni ĵurnalistan laboron pli malfrue pro ne ebla daŭrigo de furorliteraturaĵoj. En 1887 li ricevis la Grillparzer-premion pro sia komedio Heimg'funden (1885).
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Anton Bettelheim: Ludwig Anzengruber. Berlin 1891
- Anton Büchner: Zu Ludwig Anzengrubers Dramentechnik. Diss., Gießen, 1911
- Alfred Kleinberg: Ludwig Anzengruber. Ein Lebensbild. Cotta, Stuttgart, 1921
- Emma Spröhnle: Die Psychologie der Bauern bei Anzengruber. Diss., Tübingen, 1930
- Louis Koessler: Ludwig Anzengruber - auteur dramatique. Diss., Straßburg, 1943
- Elisabeth Hanke: Ludwig Anzengrubers Kalendergeschichten. Diss., Wien, 1950
- Aloys Klocke: Die religiöse und weltanschaulich-ethische Problematik bei Ludwig Anzengruber. Diss., Freiburg i.Br., 1955
- Werner Martin: Der Kämpfer. Atheismus bei Anzengruber. Berlin, 1960
- Erwin Heinzel (eld.): Ludwig Anzengruber. Ausgewählte Werke. Eine Einführung in das Leben und das Werk des Dichters. Kremayr und Scheriau, Wien, 1966
- Edward McInnes: Ludwig Anzengruber and the popular dramatic tradition. in: Maske und Kothurn 21 (1975), S. 135-152
- Franz Baumer: Ludwig Anzengruber. Volksdichter und Aufklärer. Ein Lebensbild. Stöppel, Weilheim, 1989 ISBN 3-89306-403-6